چه کسانی نمی‌توانند ایمپلنت انجام دهند؟

ایمپلنت دندانی یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های ترمیم دندان‌های از دست رفته است که می‌تواند به بازگرداندن زیبایی و عملکرد طبیعی دهان کمک کند. با این حال، این درمان برای همه مناسب نیست و عوامل مختلفی وجود دارند که ممکن است انجام ایمپلنت را غیرممکن یا خطرناک کنند.

شرایط پزشکی خاص، مشکلات دهانی و یا حتی سبک زندگی فرد می‌توانند بر موفقیت ایمپلنت دندانی تأثیر بگذارند. در این مقاله، به بررسی شرایط و عواملی می‌پردازیم که ممکن است مانع از انجام این درمان شوند و افراد را از انجام ایمپلنت دندان منصرف کنند.

کاندیدای نامناسب برای ایمپلنت دندان

ایمپلنت دندان یک درمان مؤثر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است، اما برای همه مناسب نیست زیرا نیاز به شرایط خاصی دارد. این درمان شامل جراحی است و موفقیت آن به سلامت عمومی فرد، وضعیت استخوان فک و لثه‌ها، و توانایی بهبودی بدن بستگی دارد.

افرادی که به بیماری‌های خاصی مانند دیابت کنترل نشده، بیماری‌های قلبی، یا اختلالات ایمنی مبتلا هستند، ممکن است با خطرات بیشتری روبه‌رو شوند. همچنین، مشکلاتی مانند تحلیل شدید استخوان فک، بیماری‌های لثه، یا عفونت‌های دهانی می‌توانند فرآیند ایمپلنت را دشوار یا ناموفق کنند. بنابراین، پیش از اقدام به ایمپلنت، ارزیابی دقیق توسط دندانپزشک یا جراح ضروری است.

افراد زیر 20 سال

ایمپلنت دندان برای کودکان و نوجوانان توصیه نمی‌شود، چرا که استخوان فک در این سنین هنوز در حال رشد است. از آنجا که فرآیند رشد فک در دوران نوجوانی ادامه دارد، انجام ایمپلنت می‌تواند به مشکلاتی مانند جابه‌جایی ایمپلنت یا عدم ادغام صحیح آن با استخوان منجر شود. به طور معمول، این رشد تا اواخر نوجوانی یا اوایل دهه بیست زندگی ادامه دارد، بنابراین تا زمانی که این فرآیند تکمیل نشود، کاشت ایمپلنت دندان مناسب نخواهد بود.

در عین حال، برخلاف تصور برخی افراد، سن بالا به خودی خود مانعی برای انجام ایمپلنت نیست. افراد سالمند نیز می‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند، البته به شرطی که شرایط عمومی بدن و سلامت استخوان فک آن‌ها مناسب باشد. در واقع، محدودیت سنی برای ایمپلنت وجود ندارد، بلکه مهم‌ترین عامل، سلامت عمومی فرد و وضعیت استخوان فک است.

دیابت کنترل‌نشده

افرادی که دیابت کنترل نشده دارند، ممکن است کاندیدای مناسبی برای کاشت ایمپلنت دندان نباشند. دیابت به طور مستقیم بر فرآیند بهبودی و ترمیم بافت‌های بدن تأثیر می‌گذارد و این می‌تواند شانس موفقیت ایمپلنت را کاهش دهد. در حالی که خود دیابت به تنهایی مانع از انجام ایمپلنت نمی‌شود، کنترل نامناسب این بیماری می‌تواند خطر عفونت، التهاب و عدم ادغام ایمپلنت با استخوان فک را افزایش دهد.

اگر دیابت شما تحت کنترل نیست، توصیه می‌شود که ابتدا بیماری خود را به سطحی از کنترل مطلوب برسانید و سپس اقدام به ایمپلنت کنید. درمان ایمپلنت دندانی زمانی موفق‌تر خواهد بود که قند خون در سطح مناسبی قرار داشته باشد و فرد قادر به بهبود به‌موقع پس از جراحی باشد.

پوکی استخوان

پوکی استخوان یکی از شرایطی است که ممکن است نگرانی‌هایی را در مورد امکان انجام ایمپلنت دندان به وجود آورد. بسیاری از افراد مبتلا به پوکی استخوان می‌پرسند که آیا می‌توانند ایمپلنت دندان بگذارند یا این درمان برای آن‌ها مناسب نیست. این نگرانی‌ها گاهی اوقات درست و گاهی نادرست است، زیرا در واقع بستگی به شدت پوکی استخوان و وضعیت استخوان فک فرد دارد.

اگر میزان تحلیل استخوان فک زیاد نباشد، هنوز امکان انجام ایمپلنت وجود دارد. در چنین شرایطی، گزینه‌هایی مانند مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان برای تقویت استخوان فک و آماده‌سازی آن برای پذیرش ایمپلنت دندان وجود دارد. این روش‌ها می‌توانند به افزایش موفقیت ایمپلنت کمک کنند و اجازه دهند که ایمپلنت به درستی در استخوان فک قرار گیرد.

از سوی دیگر، اگر ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان انجام شود، احتمال موفقیت آن در افراد مبتلا به پوکی استخوان بیشتر است. این به این دلیل است که استخوان فک هنوز در حال تحلیل نیست و ممکن است بهتر بتواند ایمپلنت را پشتیبانی کند. به همین دلیل، هرچه زودتر پس از کشیدن دندان اقدام به ایمپلنت کنید، موفقیت آن بیشتر خواهد بود.

افراد با مشکلات خاص در لثه یا استخوان فک

افرادی که دچار مشکلات جدی در لثه یا استخوان فک هستند، ممکن است نتوانند ایمپلنت دندان انجام دهند. بیماری‌های لثه پیشرفته مانند پریودنتیت می‌توانند به تحلیل استخوان فک و تخریب بافت‌های حمایتی دندان منجر شوند، که این وضعیت ممکن است مانع از کاشت ایمپلنت شود. تحلیل شدید استخوان فک نیز یکی از مشکلاتی است که می‌تواند پذیرش ایمپلنت را دشوار کند، زیرا ایمپلنت نیاز به استخوان سالم و کافی برای پشتیبانی دارد.

در صورتی که فرد با این مشکلات روبه‌رو باشد، ابتدا باید درمان‌های مناسب برای بهبود وضعیت لثه و استخوان فک انجام شود. در مواردی مانند تحلیل استخوان شدید، پیوند استخوان یا سایر روش‌های تقویت استخوان می‌تواند به آماده‌سازی ناحیه برای پذیرش ایمپلنت کمک کند.

بنابراین، افرادی که با مشکلات لثه یا استخوان فک مواجه هستند، باید پیش از تصمیم به ایمپلنت، وضعیت دهان و دندان خود را به طور کامل تحت نظر دندانپزشک یا جراح فک و صورت ارزیابی کنند.

پرتودرمانی

پرتو درمانی یا رادیوتراپی که برای درمان سرطان استفاده می‌شود، می‌تواند فرآیند ایمپلنت دندان را با چالش‌هایی روبه‌رو کند. این درمان ممکن است به بافت‌های اطراف فک و دهان آسیب وارد کند و شانس موفقیت ایمپلنت دندان را کاهش دهد. زمانی که پرتو درمانی در ناحیه سر یا گردن انجام می‌شود، استخوان فک و بافت‌های دهان بیشتر در معرض آسیب قرار دارند، که می‌تواند خطر شکست ایمپلنت را به طور قابل توجهی افزایش دهد.

در عین حال، پیشرفت‌های پزشکی و تکنولوژی‌های جدید امکان متمرکز کردن پرتو درمانی بر روی نواحی خاص را فراهم کرده‌اند، که این امر کمک می‌کند تا آسیب به بافت‌های سالم کاهش یابد. بنابراین، اگر پرتو درمانی در ناحیه‌ای دورتر از دهان یا فک انجام شده باشد، احتمال انجام موفقیت‌آمیز ایمپلنت دندان بیشتر است.

افرادی که قبلاً تحت رادیوتراپی در نواحی سر یا گردن قرار گرفته‌اند، ممکن است همچنان قادر به انجام ایمپلنت باشند، اما باید توجه داشته باشند که احتمال موفقیت در این شرایط پایین‌تر است. شدت و نوع پرتو درمانی نیز نقش مهمی در این مسئله ایفا می‌کند.

شیمی درمانی

افرادی که تحت درمان شیمی درمانی قرار دارند، ممکن است با مشکلاتی در انجام ایمپلنت دندان مواجه شوند. شیمی درمانی بر ساختار استخوان تأثیر منفی می‌گذارد و می‌تواند باعث کاهش تراکم استخوان شود.

این کاهش تراکم استخوان ممکن است به پوکی استخوان منجر شود، که در آن مواد معدنی از استخوان جدا شده و استخوان ضعیف‌تر می‌شود. این وضعیت می‌تواند مانع از نگه داشتن ایمپلنت در استخوان فک شود، زیرا استخوان ضعیف قادر به حمایت از ایمپلنت و جوش خوردن آن نخواهد بود.

همچنین، در صورتی که بیمارانی که شیمی درمانی دریافت می‌کنند، داروهای بیس فسفونات (به ویژه تزریق درون رگی) مصرف کنند، خطر پوکی استخوان فک بیشتر می‌شود. این داروها معمولاً برای جلوگیری از تخریب استخوان در بیماران مبتلا به سرطان تجویز می‌شوند و می‌توانند بر قدرت استخوان فک تأثیر منفی بگذارند.

از طرفی، شیمی درمانی می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند، که این به نوبه خود خطر عفونت را افزایش می‌دهد. کاشت ایمپلنت دندان بلافاصله پس از شیمی درمانی می‌تواند ریسک عفونت‌های شدید را به همراه داشته باشد، چرا که بدن در این دوره قادر به مقابله با عفونت‌ها به خوبی نیست.

افرادی که سیگار می‌کشند

افرادی که به طور مداوم سیگار می‌کشند یا از سایر محصولات تنباکو استفاده می‌کنند، ممکن است کاندیدای مناسبی برای کاشت ایمپلنت دندان نباشند. یکی از دلایل اصلی این است که سیگار و دخانیات تأثیر منفی بر جریان خون و اکسیژن‌رسانی به بافت‌های دهان دارند.

این مسئله می‌تواند روند بهبود پس از جراحی ایمپلنت را به تأخیر بیندازد و شانس موفقیت درمان را کاهش دهد. همچنین، کند شدن جریان خون به معنی کاهش قدرت بدن برای ترمیم و التیام بافت‌های آسیب‌دیده است، که این به نوبه خود خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

علاوه بر این، سیگار کشیدن و مصرف سایر مواد دخانی موجب اختلال در عملکرد سیستم ایمنی می‌شود و توان بدن برای مقابله با عفونت‌ها را کاهش می‌دهد. این مشکل می‌تواند به ویژه پس از جراحی ایمپلنت جدی‌تر باشد، زیرا سیستم ایمنی ضعیف‌تر قادر به مقابله با عفونت‌ها و جلوگیری از مشکلات جدی نخواهد بود.

با این حال، مصرف سیگار یا الکل به معنای این نیست که انجام ایمپلنت دندان غیرممکن است. اما اگر قصد دارید ایمپلنت دندان انجام دهید، باید چند هفته پیش از جراحی مصرف سیگار و الکل را متوقف کنید و تا چند هفته پس از جراحی نیز از مصرف آنها خودداری کنید تا بافت‌ها بتوانند به درستی جوش بخورند و فرآیند بهبودی سریع‌تر صورت گیرد. علاوه بر این، رعایت بهداشت دهان و دندان در این دوران بسیار مهم است و باید به دقت مراقب بهداشت دهان خود باشید تا خطر عفونت به حداقل برسد.

ضعف سیستم ایمنی بدن

افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، ممکن است نتوانند ایمپلنت دندان بکارند. سیستم ایمنی بدن نقش بسیار مهمی در فرآیند بهبودی و جوش خوردن بافت‌ها ایفا می‌کند.

هنگامی که سیستم ایمنی ضعیف باشد، بدن قادر نخواهد بود به درستی با عفونت‌ها مقابله کند و فرایند بهبودی پس از جراحی کندتر و با ریسک بالاتری مواجه می‌شود. به همین دلیل، افراد با ضعف سیستم ایمنی در معرض خطر بیشتری برای بروز عفونت و مشکلات پس از کاشت ایمپلنت قرار دارند.

در شرایطی که سیستم ایمنی بدن قادر به پاسخ‌دهی مناسب به عفونت‌ها نباشد، احتمال عدم موفقیت درمان ایمپلنت بیشتر خواهد بود، زیرا بدن نمی‌تواند به طور مؤثر ایمپلنت را به استخوان فک متصل کند و فرآیند بهبود را تکمیل نماید.

مصرف بیس فسفونات

افرادی که داروهای بیس فسفونات مصرف می‌کنند، به ویژه به صورت تزریقی برای درمان سرطان، ممکن است نتوانند ایمپلنت دندان بکارند. این داروها می‌توانند باعث استئونکروز) مرگ استخوان) شوند، زیرا فرآیند طبیعی ترمیم و جوش خوردن استخوان را مختل می‌کنند. اگرچه مصرف خوراکی این داروها خطر کمتری دارد، اما افرادی که به مدت طولانی داروهای بیس فسفونات مصرف کرده‌اند باید قبل از اقدام به ایمپلنت با پزشک مشورت کنند.

بیماری قلبی و سابقه سکته

افرادی که بیماری قلبی دارند یا سابقه سکته قلبی دارند، باید قبل از اقدام به کاشت ایمپلنت دندان با پزشک خود مشورت کنند. جراحی ایمپلنت ممکن است با داروهایی که برای بیماران قلبی تجویز می‌شود، تداخل داشته باشد، به ویژه داروهای ضد انعقاد خون که برای رقیق کردن خون و پیشگیری از لخته شدن تجویز می‌شوند.

با این حال، بیماری قلبی به خودی خود مانع از انجام ایمپلنت دندان نمی‌شود. در چنین مواردی، معمولاً رویکردهای کم‌تهاجمی برای جراحی ایمپلنت توصیه می‌شود تا بیماران بتوانند بدون نیاز به قطع داروهای خود، ایمپلنت را با موفقیت انجام دهند.

خانم‌های باردار

در دوران بارداری، کاشت ایمپلنت دندان معمولاً توصیه نمی‌شود. بسیاری از کارشناسان به زنان باردار توصیه می‌کنند که مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان مانند تمیزکاری حرفه‌ای و جرمگیری را انجام دهند و معاینات منظم داشته باشند. اما برای درمان‌های انتخابی مانند ایمپلنت، بهتر است این درمان‌ها پس از سه ماهه اول بارداری انجام شوند. البته، بیشتر جراحان ترجیح می‌دهند که زنان باردار برای کاشت ایمپلنت صبر کنند تا بارداری‌شان به پایان برسد و پس از زایمان اقدام کنند.

استفاده از بی‌حسی موضعی در دوران بارداری معمولاً خطرناک نیست، اما برای کاشت ایمپلنت نیاز به بی‌حسی قوی‌تری است که ممکن است برای مادر یا جنین ضرر داشته باشد. همچنین، عکس‌برداری رادیولوژی که برای ایمپلنت ضروری است، نباید در سه ماهه اول بارداری انجام شود. بنابراین، توصیه می‌شود که بهتر است کاشت ایمپلنت را تا پس از زایمان به تعویق بیندازید.

جمع‌بندی

در این مقاله به افرادی پرداخته‌ایم که نمی‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند یا باید با مراقبت‌های ویژه‌ای این درمان را پشت سر بگذارند. این افراد شامل کسانی هستند که مشکلات پزشکی خاصی دارند، مشکلات استخوان فک یا لثه دارند، یا تحت درمان‌هایی مثل شیمی درمانی و پرتودرمانی قرار گرفته‌اند. همچنین، سیگاری‌ها و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز باید با دقت بیشتری ایمپلنت را انجام دهند.